Αλληλεγγύη σε καταλήψεις και αυτοοργανωμένες δομές αγώνα
Η κλιμάκωση της κρατικής καταστολής απέναντι στους αγωνιστές/ριες δεν αποτελεί μεμονωμένο γεγονός, αλλά μέρος μιας ευρύτερης αντικεξεγερτικής στρατηγικής του κράτους. Κομμάτι αυτής επίθεσης είναι και οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι χώροι. Στόχος είναι η εξόντωση κάθε εστίας αγώνα και συλλογικής αντίστασης, στρατηγική που αποσκοπεί στην επιβολή σιωπής και πειθαρχίας, μέσα από την εξάλειψη των τόπων που γεννούν το ρήγμα. Οι χώροι αγώνα, όπως τα στέκια, οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένες δομές, αποτελούν ζωτικά κύτταρα αντίστασης και ελευθερίας μέσα στον αστικό ιστό και ιδιαίτερα στα πανεπιστήμια. Εκεί καλλιεργείται η αλληλεγγύη, η αυτοοργάνωση και η ζύμωση, προσφέροντας πολυμορφες πολιτικές και κοινωνικές δράσεις. Η ύπαρξή τους είναι απάντηση στην καταστολή, την εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης και την προσπάθεια αποστείρωσης των δημόσιων χώρων από κάθε μορφή πολιτικής έκφρασης. Η υπεράσπιση και ενίσχυσή τους είναι κρίσιμη για τη διατήρηση ζωντανών εστιών αντίστασης και τη διεκδίκηση ενός κόσμου βασισμένου στην ισότητα, την ελευθερία και την αλληλεγγύη.
Στις 15 Απριλίου, εκκενώθηκε η κατάληψη Ρασπράβα στα Εξάρχεια. Μια εβδομάδα αργότερα, η κατάληψη Ευαγγελισμού δέχεται νέα επίθεση, μετά την προηγούμενη εκκένωση της στις 30 Σεπτεμβρίου 2023, που είχε ως αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό συντρόφου, μετά από πτώση του στο κενό, από την ταράτσα του τριώροφου κτιρίου, μετά
από δολοφονική επίθεση των δυνάμεων καταστολής. Η κατάληψη Ευαγγελισμού επιτελεί ένα ζωντανό κύτταρο του αγώνα. Η εκκένωση της δεν είναι απλώς μια επίθεση σε ένα κτίριο, αλλά μια προσπάθεια εξάλειψης της μνήμης και της συνέχειας του αγώνα. Την ίδια ημέρα, το στέκι φυσικού του ΑΠΘ γίνεται επίσης στόχος καταστολής. Εκκενώνεται και τις επόμενες ημέρες ακολουθούν μεθοδεύσεις εκφοβισμού από μπάτσους και πρυτανεία, σε μια ευρύτερη προσπάθεια αποστείρωσης του πανεπιστημιακού χώρου από κάθε εστία αντίστασης, με πρόφαση τη δημιουργία κέντρου φιλοξενίας ΑΜΕΑ και συνοδών, όπως αναφέρει η επιγραφή που πέρασαν μετά το άδειασμα του χώρου, σε ένα συγκρότημα οπου η πρόσβαση ΑΜΕΑ ατόμων είναι αδύνατη. Η εκκένωση του Στεκιου φυσικού, ενισχύει την εικόνα που οραματίζεται η εξουσία για τα πανεπιστήμια: αποστειρωμενοι, ιδρυματοποιημενοι χώροι, όπου δεν εδαφικοποιειται καμία κοινωνικοπολιτική δράση και οτιδήποτε δε συμβαδίζει με την <<ιδεατή>> εικόνα, θα αποκόπτεται. Τέσσερις ημέρες αργότερα, γίνεται εκκένωση της κατάληψης εξωστρεφής, έπειτα από δηλώσεις του Χρυσοχοΐδη πως θα απαγορευτούν πολιτικές εκδηλώσεις στα
Εξάρχεια.
Από τις πρώτες κι όλας ημέρες έγινε ξεκάθαρο πως οι επιθέσεις αυτές δε θα μείνουν αναπάντητες. Μετά την εισβολή και εκκένωση του Ευαγγελισμού, σύντροφοι και συντρόφισσες ανακαταλαμβάνουν τον Ευαγγελισμό, σπάζοντας το καθεστώς φόβου, ελέγχου και σιωπής που το κράτος προσπαθεί να επιβάλει.
Στο χώρο του Στρέφη οργανώνεται διήμερο υπεράσπισης, παρά τις απαγορεύσεις και την αστυνόμευση του χώρου, με μαζική συμμετοχή αλληλέγγυου κόσμου και ισχυρή παρουσία δυνάμεων ΜΑΤ και ΟΠΚΕ στο χώρο και στις σκάλες εισόδου και εξόδου από τον Στρέφη, όπου τη δεύτερη ημέρα υπεράσπισης, την ώρα που διεξάγεται τουρνουά μπάσκετ με παιδιά, οι μπάτσοι πετάνε κρότου λάμψης και χημικά, χτυπώντας με μανία όποιον βρίσκεται στο
χώρο.
Ακολουθεί ανακατάληψη του στεκιου φυσικού. Μόλις γίνεται αντιληπτό από την υπηρεσία φύλαξης του ΑΠΘ, οι πρυτανικές αρχές δείχνοντας ξεκάθαρα την αγαστή συνεργασία με την
αστυνομία, ζητάνε επέμβαση των μπάτσων. Σε λίγα λεπτά διμοιρίες των ΜΑΤ και ΟΠΚΕ περικυκλώνουν το ΣΘΕ, ρίχνουν δακρυγόνα και κρότου λάμψης μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο σε πλήθος φοιτητών και γκρεμίζουν το στέκι φυσικού, κάνοντας ξεκάθαρο πως το αφήγημα κέντρων φιλοξενίας ΑΜΕΑ, ήταν απλά ένα επικοινωνιακό παιχνίδι για τα ΜΜΕ και πως μόνος στόχος του κράτους και της πρυτανείας ήταν η εξάλειψη κάθε μορφής αντίστασης στους πανεπιστημιακούς χώρους.
Το κράτος επιδιώκει να ξεριζώσει τα σημεία αναφοράς του αγώνα, να ανακόψει τους αυριανούς ξεσηκωμούς απέναντι σε μια αβίωτη πραγματικότητα, όπου το χρεοκοπημένο σύστημα δεν έχει τίποτα άλλο να υποσχεθεί πάρα εκμετάλλευση, εξαθλίωση και θάνατο. Υπερασπιζόμαστε τους χώρους αγώνα απέναντι σε αυτές τις επιθέσεις με αλληλεγγύη, αντίσταση και αυτοοργάνωση. Οι καταλήψεις και τα στέκια αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι
αγώνα για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης. Δε θα αφήσουμε κράτος και
κεφάλαιο να καταστείλουν τις φωνές αντίστασης. Εμείς από τη μεριά μας, στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους συντρόφους και τις συντρόφισσες που μάχονται για την υπεράσπιση των
δομών αγώνα και κοινωνικής ζύμωσης.
ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΔΟΝΤΑΙ, ΜΑΧΟΝΤΑΙ.
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
10, 100, 1000ΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΔΟΜΕΣ ΑΓΩΝΑ
