Αλληλεγγύη στον σύντροφο Θοδωρή Σίψα που διώκεται για τον εμπρησμό της Marfin

Η σκευωρία δεν θα περάσει

Στις 5 Μάη του 2010, ημέρα γενικής απεργίας, πραγματοποιήθηκε μια μεγαλειώδης διαδήλωση χιλιάδων κόσμου σε αντίδραση στο πρώτο μνημόνιο. Η αγανάκτηση και η οργή που εξέφραζαν τα πλήθη που είχαν μαζευτεί για να διεκδικήσουν το δικαίωμα για αξιοπρεπή ζωή, δημιούργησαν μια συνθήκη επικίνδυνη για την εξουσία. Το κλίμα των ημερών ήταν εξεγερσιακό.

Την ίδια μέρα, νωρίς το απόγευμα ανακοινώνεται από τα Μ.Μ.Ε. πως κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης πέθαναν τρεις άνθρωποι μέσα στην φλεγόμενη Marfin.

Η δολοφονική αυτή πράξη έβαλε φρένο στην ανάπτυξη μιας εξεγερσιακής διαδικασίας. Λέμε δολοφονική γιατί, ανεξάρτητα από τις ευθύνες της τράπεζας ( δεν υπήρχε έξοδος κινδύνου, δεν λειτούργησε το σύστημα πυρασφάλειας και η τράπεζα λειτουργούσε σαν να μην έτρεχε τίποτα στο κέντρο της Αθήνας), κάποιοι έβαλαν φωτιά παραγνωρίζοντας το γεγονός πως υπήρχαν εργαζόμενοι μέσα, πόσο μάλλον όταν για όλους μας ο όρος “παράπλευρη απώλεια” δεν είναι αποδεκτός.

Η κυριαρχία από την μεριά της, σπέρνοντας μέσω των Μ.Μ.Ε. το φόβο και τη φρίκη,χρησιμοποίησε το θάνατο των τριών ανθρώπων και τον πόνο των συγγενών τους, ενισχύοντας το αίσθημα της απογοήτευσης ώστε να αποπροσανατολίσει τον κόσμο και να καταδικάσει την βίαιη αντιπαράθεση. Σκοπός όλης αυτής της κίνησης ήταν σε πρώτο επίπεδο, η καταστολή των αγώνων στο σύνολό τους και σε δεύτερο η στοχοποίηση των αναρχικών και των μέσων αγώνα που χρησιμοποιούν.

Το γεγονός της Marfin έχει χρησιμοποιηθεί ιδιαίτερα θεαματικά. Η υπόθεση της δίωξης του Θοδωρή Σίψα ξεκινάει ένα χρόνο αργότερα, επετειακά του συμβάντος, με μια σχεδόν ταυτόχρονη κίνηση Μ.Μ.Ε. και αστυνομίας. Τα Μ.Μ.Ε. αναπαραγάγουν και χρησιμοποιούν το γεγονός ώστε να δημιουργήσουν το απαραίτητο κλίμα τρομοκρατίας, ενώ τα κροκοδείλια δάκρυα χρησιμοποιούνται για την εμπέδωση της θεωρίας της καταδίκης της βίας από όπου και αν προέρχεται. Η αστυνομία προβαίνει σε προσαγωγές τριών ατόμων τα οποία καθόλου τυχαία δραστηριοποιούνται στον αναρχικό χώρο με μόνο στοιχείο ένα ανώνυμο σημείωμα που έφτασε με κάποιο μαγικό τρόπο στα χέρια της, παρέχοντας διευθύνσεις και τηλέφωνα. Οι προσαχθέντες αρνούνται όλες τις κατηγορίες και από την δικογραφία δεν προκύπτουν στοιχεία που να συνδέουν τα συγκεκριμένα άτομα με τον εμπρησμό της Marfin. Η υπόθεση παραμένει ανοιχτή για πάνω από ένα χρόνο και τελικά στις 01/02/13 στέλνεται κλίση για κατάθεση μόνο στον Θ. Σίψα και παρότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει την ενοχή του, βρίσκεται κατηγορούμενος για τον εμπρησμό της τράπεζας και αντιμέτωπος με το ενδεχόμενο προφυλάκισής του. Τελικά λόγω διχογνωμίας μεταξύ εισαγγελέα και ανακριτή αφήνεται ελεύθερος. Ενώ τα Μ.Μ.Ε. για άλλη μια φορά έπαιξαν το ρόλο τους στοχοποιώντας τον Θ. Σίψα σαν ένοχο.

Σε αναμονή του ορισμού ημερομηνίας της δίκης και με αφορμή τις συλλήψεις της Χ.Α. το κράτος επιχειρεί να εξοντώσει τον πραγματικό του εχθρό, τον κόσμο του κινήματος και ιδιαίτερα τα πιο ριζοσπαστικά του κομμάτια. Τώρα σειρά έχει η προσπάθεια εμπέδωσης της θεωρίας των δύο άκρων και για αυτό το σκοπό δίπλα στην καταδίκη της δράσης της Χ.Α. μπαίνει τόσο το θέμα της Marfin κατονομάζοντας τον σύντροφο Θ. Σίψα ως ένοχο, όσο και το ζήτημα της Χαλκιδικής κατονομάζοντας ολόκληρη την τοπική κοινωνία ως τρομοκράτες.

Δεν έχουμε αυταπάτες για την αστική δημοκρατία. Η επιβολή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού συμβαίνει με ολοένα πιο σκληρούς όρους για την κοινωνία και τους αγωνιστές. Αν τα προηγούμενα χρόνια η εξουσία προσπαθούσε να πετύχει μία κάποια κοινωνική συναίνεση αυτό πλέον δείχνει να

μην την ενδιαφέρει. Όταν δεν καταφέρνει να αποσπάσει συναίνεση ή έστω ανοχή επιβάλλεται με τη βία. Ενώ παράλληλα διεκδικώντας να έχει το μονοπώλιο της βίας, όποτε εκφράζεται η δίκαιη αντιβία απαντάει με ιδιαίτερη σκληρότητα και βαφτίζει τα υποκείμενα του αγώνα τρομοκράτες.

Από πλευράς μας συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε στην κρατική καπιταλιστική βαρβαρότητα με όλα τα μέσα του αγώνα για ένα κόσμο ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης.

Αλληλεγγύη στον σύντροφο Θοδωρή Σίψα

Δίκη 9/12/13.