Στις 17 Γενάρη του 2013 δολοφονείται ο μετανάστης εργάτης Σαχζάτ Λουκμάν από τους νεοναζί Χ.Στεργίοπουλο και Δ.Λιακόπουλο, στην Τριών Ιεραρχών στα Άνω Πετράλωνα (η δίκη των δολοφόνων του ολοκληρώθηκε τον Μάιο του ‘19, ενώ στις 7 Οκτώβρη του ‘21 , στη δίκη της Χ.Α. έλαβαν, όπως και οι υπόλοιποι φασίστες, το ελάχιστο των ποινών). Η δολοφονία του, καθώς και η δολοφονία του αντιφασίστα Π. Φύσσα τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους από παρακρατικό τάγμα της Χ.Α., αποτελούν το αιματηρό αποκορύφωμα, εκείνης της περιόδου, της παρακρατικής δράσης των φασιστών, των δεκάδων νεοναζιστικών επιθέσεων σε βάρος αναρχικών και αριστερών αγωνιστών, συνδικαλιστών, προσφύγων και μεταναστών, αλλά και ενός πλήθους δολοφονικών επιθέσεων σε καταλήψεις και αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα.
Σήμερα, μέσα σε ένα περιβάλλον ρημαγμένο από την κρατική διαχείριση της πανδημίας – με τους νεκρούς από την ασθένεια Covid-19 να ξεπερνούν τους 20.000 στον ελλαδικό χώρο και τους χιλιάδες νοσούντες, με το δημόσιο σύστημα Υγείας να είναι υπό κατάρρευση, με όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια, οι φτωχοί, οι άνεργοι, οι πρόσφυγες, οι μετανάστες, οι φυλακισμένοι, να βρίσκονται αποκλεισμένα από την πρόσβαση στα στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά, με τους εργαζόμενους να ασφυκτιούν κάτω από την εργοδοτική πίεση και τρομοκρατία απασχολούμενοι μέσα σε επισφαλείς συνθήκες- η κρατική καταστολή οξύνεται προκειμένου να καταπνίξει την όποια έκφραση της διογκούμενης κοινωνικής δυσαρέσκειας και οι παρακρατικές συμμορίες επανεμφανίζονται στο δημόσιο πεδίο, ως η χρήσιμη αντεπαναστατική εφεδρεία του κράτους και αναπόσπαστο εργαλείο της ευρύτερης αντιεξεγερτικής πολιτικής.
Και είναι αυτό είναι το πεδίο μέσα στο οποίο αναγεννιούνται, μετά τα μακεδονικά συλλαλητήρια, οι νεοναζιστικές γκρούπες. Αυτό αποδεικνύουν οι δεκάδες νεοναζιστικές επιθέσεις από τις αρχές του φθινοπώρου σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα απέναντι σε φοιτητικούς συλλόγους, σε μέλη αριστερών και συνδικαλιστικών οργανώσεων, σε αντιφασίστες και σε μετανάστες.
Και είναι τα αδιέξοδα που το ίδιο το σύστημα γεννά που έχουν ως αποτέλεσμα την συντηρητικοποίηση της κοινωνικής βάσης. Και είναι ο ανορθολογισμός του ίδιου του συστήματος που διαμόρφωσε το έδαφος για να αναπτυχθούν οι συνομωσιολογικές αφηγήσεις. Είναι το ίδιο το κράτος που καλλιεργεί συστηματικά τη μισαλλοδοξία και την εξατομίκευση και στοχεύει στη διάλυση κάθε κοινωνικού, ταξικού και συλλογικού δεσμού και είναι η αφομοίωση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής από την κοινωνία, η υπεράσπιση του ατόμου σε αντιπαράθεση με το συλλογικό σώμα. Και είναι αυτό το αλλοτριωμένο κοινωνικό πεδίο που αποτελεί τη δεξαμενή από την οποία αντλούν οι φασίστες προκειμένου να διαχύσουν εκ νέου το δηλητήριό τους και να συνδράμουν στους αντικοινωνικούς σχεδιασμούς κράτους και κεφαλαίου. Ένα πεδίο που εξαπλώνεται και μέσα από το οποίο επιχειρείται να διαστρεβλωθεί μέχρι και η έννοια της αντίστασης, ταυτιζόμενη με την αντίδραση.
Δικό μας χρέος είναι, όπως τότε, έτσι και τώρα να πάρουμε θέση μάχης απέναντι στα νεοναζιστικά τάγματα εφόδου στους δρόμους, στις γειτονιές, στα σχολεία, τις σχολές. Οφείλουμε να δούμε καθαρά αυτό που συγκροτείται απέναντι μας και να αποδομήσουμε τον λόγο του. Απέναντι στον παραλογισμό της εξουσίας, απέναντι στον παρακρατικό μηχανισμό, απέναντι στον ανορθολογισμό και τον κατακερματισμό, εμείς να αντιτάξουμε τη συλλογικοποίηση, την κοινωνική αυτοοργάνωση, την ταξική αλληλεγγύη, τη μαχητική αντίσταση και τον συνολικό αγώνα για την ανατροπή του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος που γεννά και θρέφει τον φασισμό, για την οικοδόμηση ενός κόσμου που θα είναι ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
Συνέλευση: Τετάρτη 5 Ιανουαρίου στις 18.00
στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια
*Θα τηρηθούν όλα τα μέτρα ατομικής και συλλογικής αυτοπροστασίας
Αναρχικό-αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια
Αριστοβούλου&Πυλάδου, Κ.Πετράλωνα