Μία από τις σημαντικότερες απεργίες των τελευταίων χρόνων, η έκβαση της οποίας θα επηρεάσει τις εξελίξεις όχι μόνο στη βιομηχανία αλλά και γενικότερα στους χώρους εργασίας.
« Προς την εργατική τάξη, Τον εργαζόμενο λαό. Συνάδελφοι. Διαδώστε το μήνυμά μας: Οι χαλυβουργοί δεν λυγίζουν!…»
Ο τελευταίος μήνας του χρόνου μας βρίσκει μπροστά σε μία από τις πιο σημαντικές απεργίες των τελευταίων χρόνων. Για περισσότερο από ένα μήνα, οι εργάτες στην Ελληνική Χαλυβουργία στον Ασπρόπυργο απεργούν. Μια απεργία που αποτελεί πηγή έμπνευσης για όλους τους εργαζόμενους. Μια απεργία όπου η έκβασή της θα επηρεάσει τις εξελίξεις όχι μόνο στη βιομηχανία αλλά και γενικότερα στους χώρους εργασίας.
«…Δεν γυρνάμε στη φωτιά και το σίδερο για 500 ευρώ. Να γυρίσουν πίσω οι 34 απολυμένοι συνάδελφοί μας…»
Όλα άρχισαν στα μέσα Οκτώβρη, όταν η εργοδοσία πρότεινε εκβιαστικά στους εργαζόμενους είτε να αποδεχθούν να δουλεύουν 5ωρο / 5ημερο με 40% μείωση μισθού είτε να δεχθούν την απόλυση 180 συναδέλφων τους. Η γενική συνέλευση του εργοστασίου αρνήθηκε και τις δύο εναλλακτικές. Η απάντηση από την πλευρά της εργοδοσίας ήταν άμεση, μέσα σε 2 μέρες 34 εργάτες απολύθηκαν. Οι χαλυβουργοί τότε απάντησαν με το μόνο τρόπο που αναλογεί στην κατάσταση. Κήρυξαν στις 31 Οκτωβρίου απεργία διαρκείας, μπλοκάρισαν την πύλη του εργοστασίου και περιφρουρούν έκτοτε σε 24ωρη βάση την απεργία. Αξίζει να σημειωθεί πως η εταιρεία πρότεινε άμεση ανάκληση των απολύσεων εάν όμως γινόταν αποδεκτή η εκ περιτροπής απασχόληση για 3 μήνες ή μερική απασχόληση (5ωρη) για το ίδιο διάστημα. Η καθολική άρνηση όμως των εργατών, των απολυμένων συμπεριλαμβανομένων έδειξε πως αυτή η απεργία έχει πολύ δρόμο μπροστά της.
«…Σπάσαμε την σιωπή, αποδείξαμε ότι οι εργάτες έχουμε μεγάλη δύναμη. Αν τα μέτρα περάσουν στην χαλυβουργία, ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες για να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Αν εδώ σπάσουν τα μούτρα τους, τίποτα δεν θα είναι ίδιο και για τα υπόλοιπα εργοστάσια. Αφού οι «επισκέψεις» στα σπίτια, οι «επιστολές», η τρομοκρατία με τα εξώδικα, έπεσαν στο κενό, τώρα βάζουν το Υπουργείο Εργασίας να μας «συμβουλεύει»: «Δεχθείτε τους όρους του Μάνεση, διαφορετικά θα βρεθείτε όλοι στο ταμείο ανεργίας». Μας απειλούν με 180 ακόμα απολύσεις!…»
Οι εργάτες, αν και ξεκίνησαν δυναμικά την απεργία, δεν κατάφεραν να έρθουν σε επαφή με ευρύτερα κομμάτια τόσο της εργατικής τάξης όσο και της κοινωνίας γενικότερα. Η πρωτοκαθεδρία του ΠΑ.ΜΕ στο χώρο του μετάλλου είχε ως αποτέλεσμα όλες οι κινήσεις (συγκεντρώσεις, πορείες, κινήσεις αλληλεγγύης) να γίνονται κάτω από την κηδεμονία του. Σιγά σιγά όμως και όσο η απεργία προχωρούσε η ανάγκη των απεργών για ενίσχυση έσπαγε τα όποια κομματικά στεγανά επιχειρούσε να στήσει το ΚΚΕ. Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, αντιλαμβανόμενοι τη σημασία αυτής της απεργίας, συμμετέχουν όλο και πιο ενεργά σε κινήσεις αλληλεγγύης. Αντίθετα, με το γενικότερο κλίμα αλληλεγγύης που έχει αναπτυχθεί, κινούνται οι χαλυβουργοί στο Βόλο (όπου βρίσκεται το άλλο εργοστάσιο του Μάνεση) καθώς μέχρις στιγμής δεν έχουν προχωρήσει σε απεργία, υπονομεύοντας των αγώνα των συναδέλφων τους και καλύπτοντας με την εργασία τους ένα τμήμα της μειωμένης παραγωγής. Ανάλογη στάση έχουν και οι υπόλοιποι χαλυβουργοί πχ στη Χαλυβουργική, όπου ενώ είναι προφανές ότι οι εξελίξεις στην Ελληνική Χαλυβουργία τους αφορούν άμεσα δεν έχουν στηρίξει την απεργία. Παρόλα αυτά τα δεκάδες ψηφίσματα συμπαράστασης, τα χρήματα που συγκεντρώνονται για την οικονομική ενίσχυση των απεργών, η καθημερινή παρουσία αλληλέγγυων έχουν καταστήσει την απεργία σύμβολο αγώνα για όλη την εργατική τάξη και έχουν σπάσει τη σιωπή των καθεστωτικών ΜΜΕ. Δύο περιστατικά, ενδεικτικά της αλληλεγγύης που λαμβάνουν οι απεργοί είναι η αυτοκινητοπομπή αλληλεγγύης που πραγματοποιήθηκε στις 27/11 από σωματεία βάσης, εργατικές συλλογικότητες και συντρόφους/ισσες και η μηχανοκίνητη πορεία προς το εργοστάσιο στις 3/12 με περισσότερα από 350 άτομα από συνελεύσεις γειτονιάς.
«…Ήρθε η ώρα ο αγώνας σαν φωτιά να ανάψει στα εργοστάσια. Τώρα η συμμετοχή σας στον αγώνα δεν είναι ζήτημα αλληλεγγύης είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για όλη την εργατική τάξη…»
Ιδιαίτερη σημασία έχουν τα ίδια τα χαρακτηριστικά της απεργίας. Η λογική της μετωπικής σύγκρουσης με τα αφεντικά, η συνολική άρνηση των διλημμάτων και η απόρριψη κάθε συνδιαλλαγής δίνουν μια ιδιαίτερη δυναμική. Επίσης ένα στοιχείο που ξεχωρίζει αυτή την απεργία από προηγούμενες είναι το εύρος της αλληλεγγύης. Πέρα από την δυνατότητα που έχουν πλέον κινήσεις από τα κάτω, τόσο σε χώρους δουλειάς όσο και σε επίπεδο γειτονιάς να επηρεάζουν καταστάσεις, καθοριστικό ρόλο έχουν παίξει και οι ίδιοι οι απεργοί. Με τη στάση τους και το λόγος τους δίνουν το χώρο για να εκφραστεί με κάθε τρόπο η αλληλεγγύη.
Υ.Γ. Καθώς οι απεργοί δεν φαίνεται να πτοούνται η εργοδοσία προχώρησε σε 16 επιπλέον απολύσεις. Με τις πιο πρόσφατες απολύσεις ο αριθμός των απολυμένων στη Χαλυβουργία Ελλάδος έφτασε τους 50.