Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη βάρβαρη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, της Zackie Oh.
Ένας χρόνος από τη μέρα που αντικρύσαμε την εξόντωση ενός ανθρώπου από Αστυνομικούς, οργανωμένους παρακρατικούς φασίστες και φασίστες της διπλανής πόρτας μασκαρεμένους σε «αγανακτισμένους νομοταγείς πολίτες».
Ένας χρόνος από τη μέρα που είδαμε μια αρένα φτιαγμένη από ανθρώπους που απλώς βιντεοσκοπούσαν αμέτοχοι με τα κινητά τους το «θέαμα» χωρίς να επέμβουν στην εν ψυχρώ δολοφονία ενός συνανθρώπου τους.
Η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, της Zackie Oh, δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Ήταν ένα περιστατικό που θα μπορούσε να έχει συμβεί σε κάθε άνθρωπο που απλώς μοιάζει στα μάτια κάποιων να ζει και να κινείται έξω από την «κανονικότητα», που κάποιοι προνομιούχοι δημιουργούν και επιβάλλουν. Ήταν μια δολοφονία δια λιντσαρίσματος, σε κάποιον που θεώρησαν περιθωριακό και ανεπιθύμητο. Και η δολοφονία του φυσικά δεν σταμάτησε εκείνο το μεσημέρι. Όσοι αναμείχθηκαν, σκούπισαν τα παπούτσια τους από τα αίματα και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να κυκλοφορούν ελεύθεροι απειλώντας και τραμπουκίζοντας όποιον επιχειρεί να αναδείξει την αδικία που συνέβη. Η Αστυνομία άμεσα εμπλεκόμενη στο περιστατικό, όχι μόνο αρνήθηκε να διενεργήσει άμεσα έρευνες, αλλά ακόμη και μετά από συνεχόμενες πιέσεις, επιχειρεί ακόμη και σήμερα να καλύψει τους δράστες και μαζί τα στελέχη της, επιβεβαιώνοντας για ακόμη μια φορά το ρόλο της. Φυσικά ενεργό ρόλο έπαιξαν τα media, τα οποία όχι μόνο απροκάλυπτα βάφτισαν αυτή τη δολοφονία «αυτοτραυματισμό ενός ληστή», αλλά συνέχισαν να δολοφονούν τις ταυτότητες του θύματος είτε με ψευδείς πληροφορίες, είτε με δημοσκοπήσεις που ρωτούσαν αν ήταν σωστή η εξόντωση ενός «γκέι οροθετικού».
Σε αυτή τη δολοφονία, σε αυτή την κραυγαλέα έλλειψη δικαιοσύνης, βρίσκουμε όλα μας τους εαυτούς μας. Όχι μόνο γιατί ο Ζακ, η Zackie βρέθηκε ανάμεσα μας σε τόσους κοινωνικούς αγώνες, όχι μόνο επειδή σε έναν αγώνα ταξικό, εντάντια στην πατριαρχία, τον ρατσισμό, τους αποκλεισμούς πρέπει να είμαστε όλα ενωμένα. Βρίσκουμε τους εαυτούς μας εκεί, διότι συνειδητά έχουμε τοποθετηθεί απέναντι από τον κόσμο της βαρβαρότητας, της εξουσίας, των διακρίσεων, των ανισοτήτων, που αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως λαθραίους, παράτυπους, περισσευάμενους και ανεπιθύμητους. Γι’ αυτό αποφασίζουμε να εφαρμόσουμε την πρακτική των συλλογικών αγώνων μέχρι η δικαιοσύνη να σταματήσει να βρωμάει φασισμό, μέχρι η κοινωνία που ονειρευόμαστε να συμπεριλαμβάνει ισότιμα όλα μας, δίχως διακρίσεις. Μέχρι οι προσφύγισσες/ες οι μετανάστριες/ες, οι αναρχικές/οι, οι καταληψίες, οι εργάτριες/ες, οι φτωχοδιάβολοι, τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα και κάθε άνθρωπος που θεωρείται διαφορετικός να έχει μια ίση θέση στη ζωή.
Βρίσκουμε τους εαυτούς μας εκεί, γιατί στις δικές μας συνειδήσεις ο Ζακ και ο κάθε Ζακ, η κάθε Zackie ήταν και είναι αναρχικός/ή που ξυλοκοπείται από τους άνδρες της Αστυνομίας, είναι εργάτρια/ης σε σωματείο βάσης, είναι προσφυγάκι που παίζει μέσα σε καταλήψεις στέγης, είναι μετανάστρια/ης που στερείται τη δουλειά και το ψωμί και φυλακίζεται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, είναι όλα εκείνα που απειλούν το εξουσιαστικό σύστημα.
Είναι σύνθημα που φωνάζει «NO PASARAN»
Αθήνα:Προσυγκέντρωση 14:00 στην οδό Γλάδστωνος, στο σημείο της δολοφονίας του Ζακ/Zackie Oh
Στηρίζουμε τη διαδήλωση το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου
Συνέλευση NO PASARAN!