Οι όλο και συχνότερες φασιστικές επιθέσεις σε στέκια και καταλήψεις αγώνα, σε αγωνιστές και αγωνίστριες της τελευταίας περιόδου, επιβεβαιώνουν πως το κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα επανενεργοποιεί τον αντεπαναστατικό της βραχίονα. Η όξυνση των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών, η ανατροπή παλαιότερων κρατικών και οικονομικών συμμαχιών και η δημιουργία νέων, η διεύρυνση των πολεμικών μετώπων, η προώθηση του εθνικισμού, η εξαθλίωση καιη φτωχοποίηση, η επίταση του ελέγχου και της επιτήρησης των κοινωνιών, οι εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί και οι εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες, η ισοπέδωση ολόκληρων πόλεων και η πλήρης διάλυση των κοινωνιών αναδεικνύουν με τον πιο εμφατικό τρόπο πως το κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα για να ξεπεράσει τη σήψη του θα επιδιώξει να περάσει πάνω από τους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους. Όλα αυτά δεν είναι κάπου μακριά, δεν αφορούν κάποιους άλλους. Το ελληνικό κράτος συμμετέχει ενεργά στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και στα Βαλκάνια -με τελευταίο επεισόδιο την ονομασία της ΠΓΔΜ- και αποτελεί πυλώνα της αντι-προσφυγικής πολιτικής της Ε.Ε, ενώ ταυτόχρονα καλλιεργεί τον εθνικισμό, τον ρατσισμό, την μισαλλοδοξία και βαθαίνει την επιβολή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Η δολοφονία του Σαχτζάτ Λουκμάν, τον Γενάρη του 2013, αποτελεί το αποκορύφωμα των δεκάδων νεοναζιστικών επιθέσεων σε βάρος μεταναστών εκείνης της περιόδου και της επιχειρούμενης νομιμοποίησης της παρακρατικής βίας εναντίον των πιο περιθωριοποιημένων και αποκλεισμένων κομματιών της κοινωνίας. Οι νεοναζί Χρήστος Στεργιόπουλος και Διονύσης Λιακόπουλος αποτελούσαν κομμάτι των φασιστικών ταγμάτων εφόδου που είχαν ενεργοποιηθεί από το ίδιο το κράτος ώστε να αναχαιτιστεί το κύμα κοινωνικής ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ.ΣΑΧΖΑΝΤ ΛΟΥΚΜΑΝ – ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣοργής και αμφισβήτησης που πλημμύριζε τους δρόμους την προηγούμενη περίοδο, και είχαν τον ρόλο να επιβάλλουν τον φόβο και την τρομοκρατία στους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους. Ύστερα και από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, τον Σεπτέμβρη του 2013, η τότε διαχείριση που επιλέχθηκε από κράτος και κυβέρνηση ήταν ο καθεστωτικός «αντί»φασισμός, προκειμένου να προλάβουν την κοινωνική έκρηξη και να αποπροσανατολίσουν την κοινωνία απ’ το ότι κράτος και κεφάλαιο γεννούν τον φασισμό. Κορωνίδα του καθεστωτικού “αντί”φασισμού εκείνης της περιόδου αποτελεί η δίκη της Χ.Α., που εξελίσσεται μέχρι σήμερα και πρόκειται για μια δίκη παρωδία όπου επιχειρείται το ξέπλυμα καταρχήν των ίδιων των αστικών θεσμών, αλλά και της ίδιας της Χ.Α.. Πρωτεύον κρατικός στόχος είναι η επανανομιμοποίηση του ίδιου του συστήματος μέσα από την επιβολή της “δημοκρατικής ομαλότητας” και της εδραίωσης της θεωρίας των δύο άκρων. Στη συγκεκριμένη δικογραφία περιλαμβάνεται μαζί με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, την επίθεση στο αναρχικό- αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια και πλειάδα άλλων επιθέσεων σε χώρους αγώνα και αγωνιστές και η δολοφονία του Σαχτζάτ Λουκμάν.

Μπορεί για την αστική δικαιοσύνη οι επιθέσεις εις βάρος μεταναστών και οι δολοφονίες τους να περνάνε στα “ψιλά”. Για εμάς όμως είναι χρέος και πολιτική ευθύνη να αναδείξουμε την κεντρικότητα της δολοφονίας ενός μετανάστη από φασίστες, γιατί ο Σ. Λουκμάν ήταν ένας από τους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους, ήταν ένας από εμάς. Έχοντας την αντίληψη πως δεν αφήνουμε σπιθαμή γης στους φασίστες, πως δεν αφήνουμε κανένα πεδίο να κινούνται ανενόχλητοι – ούτε τις αίθουσες της αστικής δικαιοσύνης- επιλέξαμε εξ αρχής να καλούμε σταθερά τον κόσμο του αγώνα τόσο στην πορεία αντίστασης και μνήμης που οργανώνουμε κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις εδώ και πέντε χρόνια στη γειτονιά των Πετραλώνων όσο και στη δίκη των δύο νεοναζί δολοφόνων του Σ. Λουκμάν. Η εμπειρία έδειξε πως η δυναμική παρουσία δεκάδων αγωνιστών/στριών στα δικαστήρια από το 2014, η έκφραση της δίκαιης οργής απέναντι στους δύο φασίστες και η πολιτική ανάδειξη της δράσης των φασιστών, ανάγκασε την αστική δικαιοσύνη να αναγνωρίσει πρωτόδικα το ρατσιστικό κίνητρο της δολοφονίας και να τους καταδικάσει σε ισόβια κάθειρξη.

Στη δεδομένη πολιτική συγκυρία, μέσω της προώθησης του ρατσισμού,του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας απο τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε και με αφορμή την ανακίνηση του μακεδονικού ζητήματος, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την επανεμφάνιση των φασιστικών –παρακρατικών ομάδων. Έχοντας την αμέριστη κάλυψη των αστυνομικών δυνάμεων επιτίθενται σε καταλήψεις και χώρους αγώνα με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα τον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia τον Γενάρη του 2018, τη δολοφονική επίθεση στον Ε.Κ.Χ Φαβέλα στον Πειραιά και στην κατάληψη του πρώην ΠΙΚΠΑ στα Άνω Πετράλωνα, τις επανειλημμένες επιθέσεις στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 και τον εμπρησμό του Παλιού Νεκτροτομείου στην Αλεξανδρούπολη.

Απέναντι στη σταθερή πριμοδότηση του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας, της διάχυσης του μίσους και της νομιμοποίησης της παρακρατικής δράσης των φασιστών, στέκεται και θα συνεχίσει να στέκεται ο κόσμος του αγώνα. Με την υπεράσπιση τωνχώρων αγώνα, με αντιφασιστικές περιπολίες, με συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις δεν αφέθηκε και ούτε πρόκειται να αφεθεί κανένα πεδίο παρουσίας των φασιστών.