ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ –ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ
ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΑΧΖΑΤ ΛΟΥΚΜΑΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
Στις 17 Γενάρη του 2013 δολοφονείται ο μετανάστης εργάτης Σαχζάτ Λουκμάν από τους νεοναζί Χ. Στεργιόπουλο και Δ. Λιακόπουλο, στην Τριών Ιεραρχών στα Άνω Πετράλωνα. Η δολοφονία του, καθώς και η δολοφονία του αντιφασίστα Π. Φύσσα τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους από παρακρατικό τάγμα της Χ.Α., αποτελούν το αιματηρό αποκορύφωμα, εκείνης της περιόδου, της παρακρατικής δράσης των φασιστών, των δεκάδων νεοναζιστικών επιθέσεων σε βάρος αναρχικών και αριστερών αγωνιστών, συνδικαλιστών, προσφύγων και μεταναστών, αλλά και ενός πλήθους δολοφονικών επιθέσεων σε καταλήψεις και αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα.
Το 2013, μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα, το κράτος, θέλοντας να εκτονώσει την κοινωνική δυσαρέσκεια και να καταπνίξει την πιθανότητα μίας ακόμη εξέγερσης πολύ κοντά στο 2008, ξεκινάει τις διώξεις στην Χρυσή Αυγή, θέλοντας να αποτελέσει εγγυητή της «ομαλότητας». Καλλιεργεί τη θεωρία των δύο άκρων, επιχειρεί να διαστρεβλώσει την ουσία του αντιφασιστικού αγώνα δημιουργώντας την επίφαση ότι ο φασισμός μπορεί να νικηθεί μέσω της αστικής δικαιοσύνης, ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί να ξεπλυθεί, αποπροσανατολίζοντας την κοινωνία από το ότι κράτος και κεφάλαιο γεννούν τον φασισμό.
Σήμερα, παρότι διανύουμε μία περίοδο που εφαρμόζεται πλήρως η ακροδεξιά ατζέντα του κράτους, άρα οι παρακρατικές εφεδρείες είναι στα μετόπισθεν ακόμα χωρίς να χτυπούν γενικευμένα- αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως επιθέσεις δεν υπάρχουν ή δεν είναι αιματηρές- δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως είναι πάντα έτοιμες να αναλάβουν τον ρόλο τους ως η χρήσιμη αντεπαναστατική εφεδρεία του κράτους και αναπόσπαστο εργαλείο της ευρύτερης αντιεξεγερτικής πολιτικής. Μετά τη δολοφονία του Π.Φύσσα τους πρωτοείδαμε στα εθνικιστικά συλλαλητήρια και έπειτα να επανεμφανίζονται οργανωμένα στον καιρό της πανδημίας σπέρνοντας σύγχυση και ανορθολογισμό, πρόσφατα το καλοκαίρι του ‘23 εν μέσω των καταστροφικών πυρκαγιών στον Έβρο, έσταζαν το ρατσιστικό τους δηλητήριο και επιδίδονταν σε κυνήγι κεφαλών με επιθέσεις απέναντι σε πρόσφυγες, επιχείρησαν να ανασυγκροτηθούν την 1η Νοέμβρη επιτιθέμενοι σε αντιφασίστες/στριες, ενώ τον Αύγουστο επιτέθηκαν και δολοφόνησαν τον μετανάστη εργάτη Σιράζ Σαφταρ στον Περισσό ενώ αυτός πήγαινε στη δουλειά του, μία υπόθεση της οποίας τα ρατσιστικά κίνητρα υποκρύφθηκαν από τα Μέσα. Είναι εμφανές λοιπόν πως στο βαθμό που είναι χρήσιμοι εξακολουθούν να συμβάλλουν στους σχεδιασμούς κράτος και κεφαλαίου χτυπώντας εκεί που αυτό τους υποδεικνύει.
Δεν μπορούμε, ωστόσο, να παραλείψουμε και το πώς και από ποιους εφαρμόζονται οι νεοφασιστικές πρακτικές από τη μεριά του ίδιου τους συστήματος, με τις κρατικές συμμορίες της ΕΛΑΣ να επελαύνουν ως σύγχρονοι καουμπόηδες στο δημόσιο πεδίο, έχοντας το ακαταδίωκτο. Δεν ξεχνάμε τις αλλεπάλληλες δολοφονίες Ρομά από τον Ν. Σαμπάνη, τον Κ. Φραγκούλη και, πιο πρόσφατα, τον Χρήστο Μιχαλόπουλο από τα καθάρματα του κράτους αλλά και τη δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη σε αστυνομικό έλεγχο στην Κρήτη. Δεν ξεχνάμε τις υποθέσεις όπου και πάλι εμπλέκονται αστυνομικοί, από το δολοφονικό δυστύχημα της 19χρονης Αϊσέ στην Κομοτηνή από αστυνομικό αυτοκίνητο αλλά και τις δεκάδες υποθέσεις βίας σε βάρος γυναικών αλλά και γυναικοκτονιών από, τους κατά τα άλλα, ρυθμιστές του νόμου και της τάξης.
Ο φασισμός δεν αποτελεί παρά την ακραία έκφανση του σάπιου κρατικού-καπιταλιστικού-πατριαρχικού συστήματος που εξακολουθεί να ορίζει τις ζωές των ανθρώπων απ’ άκρη σε άκρη σε όλον τον πλανήτη. Ενός συστήματος που δομείται πάνω στην ιεραρχία, στις ανισότητες, στην εκμετάλλευση και την καταπίεση. Που εξαπολύει πολέμους, εκτοπίζει εκατομμύρια ανθρώπους από τον τόπο τους, τους δολοφονεί στα σύνορα, τους φυλακίζει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, που ρίχνει σφαίρες στο κεφάλι σε όσους θεωρεί περισσευούμενους πληθυσμούς, που βασανίζει και βιάζει μέσα στα αστυνομικά τμήματα, που ξεπλένει βιαστές και παιδοβιαστές, παράγοντες της εξουσίας, παπάδες, μπάτσους και γόνους μεγαλοεπιχειρηματιών και συγκαλύπτει ολόκληρα κυκλώματα πορνείας και trafficking.
Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό είναι αγώνας ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, ενάντια στην κρατική καταστολή και τρομοκρατία, ενάντια στην υποτίμηση της ζωής μας, ενάντια στον ρατσισμό, τον εθνικισμό και τον πόλεμο. Όπως τότε- από τις αντιφασιστικές διαδηλώσεις για τον Π.Φύσσα και τον Σ.Λουκμάν και όλες τις δίκες σε πρώτο και δεύτερο βαθμό για την υπόθεση Λουκμάν, τις κινητοποιήσεις απέναντι στα εθνικιστικά συλλαλητήρια και τις φασιστικές φιέστες, στις μάχες στους δρόμους και στις γειτονιές μέχρι τις συγκεντρώσεις και συγκρούσεις έξω από το Εφετείο στη δίκη της Χ.Α. τις ημέρες εκδίκασης της υπόθεσης αναφορικά με την επίθεση στο στέκι Αντίπνοια και μέσα στις αίθουσες της αστικής δικαιοσύνης–έτσι και τώρα, να μην αφήσουμε σπιθαμή γης στους φασίστες! Να αντεπιτεθούμε σε κράτος και κεφάλαιο, να υψώσουμε οδοφράγματα αλληλεγγύης και υπεράσπισης των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, να αναπτύξουμε τον αδιαπραγμάτευτο αγώνα για την οικοδόμηση μίας κοινωνίας Ελευθερίας, Ισότητας, Αλληλεγγύης και Αλληλοβοήθειας που θα είναι ΌΛΑ για ΟΛΟΥΣ!
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΕΝΝΟΥΝ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ
Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ