Στις 30 Ιουνίου του 2008 το αναρχικό στέκι Αντίπνοια, στα Κ. Πετράλωνα, δέχθηκε οργανωμένη επίθεση από 15 -20 παρακρατικούς της χρυσής αυγής. Εκείνη την ώρα βρίσκονταν μέσα στο χώρο 4 άτομα που έκαναν μαθήματα Ισπανικών. Η συντονισμένη επίθεση είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό, με μαχαίρι, δύο συντρόφων, ένας εκ των οποίων σοβαρά. Από τη πρώτη κιόλας στιγμή η αλληλεγγύη ήταν μεγάλη, συγκινητική και άμεση. Την ίδια μέρα και αργά το βράδυ πραγματοποιήθηκε αυθόρμητη πορεία προς το αστυνομικό τμήμα των Κ Πετραλώνων από 300 περίπου άτομα ενώ για αρκετό καιρό τόσο στο στέκι όσο και στο νοσοκομείο (που νοσηλευόταν ο ένας σύντροφος) κόσμος από τη γειτονία και όχι μόνο εξέφραζε, με κάθε τρόπο, την αλληλεγγύη του. Λίγα λεπτά μετά την επίθεση και λίγο πιο κάτω από το στέκι συλλαμβάνονται 2 φασίστες , που ομολογούν ότι είναι μέλη της χρυσής αυγής και ότι συμμετείχαν στην επίθεση. Πρόκειται για τον Βασίλης Σιατούνη (ο οποίος υπήρξε και υποψήφιος της χρυσής αυγής στην προηγούμενες νομαρχιακές εκλογές) και ο Αθανάσιος Στράτος. Επάνω τους βρίσκονται μαχαίρια και ένα τσεκούρι.
Το γεγονός αυτό δεν ήταν ούτε μεμονωμένο ούτε τυχαίο. Ήρθε να ολοκληρώσει μια σειρά επιθέσεων, εκείνη την εποχή, παρακρατικών συμμοριών, οι οποίες επιτίθετο σε διάφορους πολιτικούς – κοινωνικούς χώρους( όπως τον Θερσίτη στο Ίλιον, με εκρηκτικό μηχανισμό, στη Βίλα Αμαλίας, στο Κτήμα Πραπόπουλο στο Χαλάνδρι) μια περίοδο έντονης κοινωνικής όξυνσης. Καθώς πάγια τακτική του κράτους, σε τέτοιες περιόδους είναι να χρησιμοποιεί τους παρακρατικούς του μηχανισμούς, παράλληλα με τις κρατικές δυνάμεις καταστολής για να τρομοκρατήσει και να αναχαιτίσει όσους αγωνίζονται. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονταν και οι παραπάνω επιθέσεις. Ενώ ο παρακρατικός ρόλος αυτών των συμμοριών έγκειται και στο γεγονός ότι όλη αυτή η δράση γινόταν με την ανοχή και τη συνεργασία του κράτους, κυρίως μέσα από τις δυνάμεις καταστολής.
Εξόφθαλμα και ενδεικτικά παραδείγματα της αγαστής συνεργασίας τους ήταν η 2 Φλεβάρη του 2008 όπου χρυσαυγίτες (κάποιοι εκ των οποίων και υποψήφιοι) επιτίθονταν, μαζί τις διμοιρίες των ματ, σε αντιφασιστική διαδήλωση όπου και μαχαίρωσαν 2 διαδηλωτές. Το δεύτερο είναι το ‘’πείραμα’’ του Αγ. Παντελεήμονα, που η χρυσή αυγή, χρησιμοποιώντας ως προμετωπίδα μια επιτροπή κατοίκων , αποτέλεσε, πάλι σε συνδυασμό με την αστυνομία, το επιχειρησιακό κομμάτι στον κεντρικό κρατικό σχεδιασμό για την εκκαθάριση της περιοχής από τους μετανάστες
Όμως την πορεία των χρόνων το σύστημα δεν περιορίστηκε, μόνο, στο ‘’επιχειρησιακό’’ αβαντάρισμα της χρυσής αυγής αλλά και στο ιδεολογικό. Μέσα από την οικονομική – πολιτική κρίση θέλοντας να διασφαλίσει την κυριαρχία του, τροφοδοτεί τον κοινωνικό κανιβαλισμό, υιοθετεί ακροδεξιά ατζέντα, επιβάλει την καταστολή (αναβαθμίζοντας το νομικό του οπλοστάσιο ποινικοποιώντας τους αγώνες, διώκοντας δριμεία τους αγωνιστές, ενισχύοντας την αστυνομία). Έτσι προμόταρε τη χρυσή αυγή όχι μόνο συγκαλύπτοντας τις επιθέσεις αλλά προωθώντας την και σε ιδεολογικό επίπεδο και, εν τέλει, βοηθώντας την μέσα σε 2 χρόνια να ανεδείχθη από την ‘’αφάνεια’’ στο 7%.
Η ‘’ξαφνική’’ δολοφονία του Φύσσα από χρυσαυγίτη έρχεται να χρησιμοποιηθεί, από το κράτος, κατά το δοκούν. Για επικοινωνιακούς λόγους αλλά και ενδοσυστημικούς ανταγωνισμούς (ψηφοθηρία, το κράτος διαχειριστής – εγγυητής της δημοκρατίας και η θεωρία των δύο άκρων). Ανακαλύπτεται ο ‘’αντιφασισμός’’ και ‘’οι θεσμοί επιτέλους θα κάνουν τα δέοντα’’. Η δικαιοσύνη θα δικάσει, η αστυνομία θα συλλάβει , τα μμε θα αποκαλύψουν και ο πολιτικός κόσμος θα απομονώσει!!!!!
Για εμάς όμως τα πράγματα δεν είναι ούτε απλά, ούτε τυχαία. Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό είναι αγώνας ενάντια στο σύστημα, είναι αγώνας των ‘’από τα κάτω’’ και διακυβεύεται μέσα στην ταξική – κοινωνική πάλη.
Δίνεται στους δρόμους, στα σπίτια, στο περίγυρο μας. Δεν αποδεχόμαστε την θεωρία των δυο ακρών μιας και αναγνωρίζουμε πως το μόνο άκρο ήμαστε εμείς. Εμείς απέναντι σε ένα πολύπλοκο και ισχυρό σύστημα μέρος του οποίου είναι και ο φασισμός.
Σήμερα , μετά από 5 χρόνια αναβολών, κληθήκαμε στην ανακρίτρια ως μάρτυρες για την εν λόγω υπόθεση. Η παρουσία μας, επομένως ήταν υποχρεωτική. Αυτό δεν αναιρεί την άποψη μας ότι ο αγώνας μας δεν ξεκινά ούτε τελειώνει στις δικαστικές αίθουσες της αστικής δικαιοσύνης. Αντίθετα χτίζεται, παλεύεται, ομορφαίνει και χειραφετείται στις δομές αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ.

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ.

Στέκι Αντίπνοια