ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΥ
ΠΟΥ ΔΕΧΘΗΚΕ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ Δ
Το Δεκέμβρη του 2009 συμπληρωνόταν ένας χρόνος από τη δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου και την εξέγερση που ακολούθησε.Ο Δεκέμβρης του 2008 ήταν η κραυγή των αποκλεισμένων, των απόκληρων, των συνειδητοποιημένων. Όλων αυτών που τη σφαίρα του Κορκονέα την είδαν σαν τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Σκίζοντας της κοινωνικές ταυτότητες που τους αποδίδουν, χωρίς κανένα μερικό αίτημα, απαλλαγμένοι από το ψευτοδίλημα περί νόμιμης και παράνομης δράσης, παρά μόνο ουρλιάζοντας με κάθε τρόπο «τα θέλουμε όλα και τα θέλουμε τώρα».Καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου γίναμε μάρτυρες της διαρκούς προσπάθειας του στρατοπέδου της αντεπανάστασης να ανακτήσει τον έλεγχο των εξελίξεων. Μια προσπάθεια που γινόταν σε όλα τα πεδία. Από το πιο γενικό οικονομικό πεδίο με τις κινήσεις για την προετοιμασία εφαρμογής του μνημονίου μέχρι και το πιο συγκεκριμένο πεδίο αυτό της καταστολής με τον κουκουλονόμο και την ίδρυση της ομάδας Δ.
Το φάντασμα του Δεκέμβρη εξακολουθεί να προκαλεί ανησυχία στην άρχουσα τάξη και τους υποτελείς της. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα το 2009. Και μόνο η ιδέα πως το πνεύμα του Δεκέμβρη, οι πρακτικές και η διάθεση αγώνα που ξεδιπλώθηκαν τότε, βρίσκονταν ξανά στο προσκήνιο έφτανε για να αναγκάσει το καθεστώς να επιλέξει ωμή καταστολή. Ήδη από τις 5 του Δεκέμβρη οι κατασταλτικοί σχεδιασμοί μπήκαν σε εφαρμογή με την εισβολή στο αναρχικό στέκι Ρεσάλτο, στο Κερατσίνι με τελικό αποτέλεσμα 22 συλληφθέντες εντός του χώρου και άλλους 42 λίγες ώρες αργότερα, ύστερα από εισβολή της αστυνομίας στο δημαρχείο του Κερατσινίου, όπου είχε καταληφθεί από αλληλέγγυους/ες.
Στις 6 του Δεκέμβρη, την ημέρα που έστω και σε συμβολικό επίπεδο ο κόσμος του αγώνα έβγαινε στο δρόμο για να υπενθυμίσει προς όλες τις κατευθύνσεις πως τίποτα δεν τελείωσε, η επιλογή από την πλευρά της κυριαρχίας ήταν μία. Έπρεπε να χτυπηθούν με κάθε τρόπο όσοι τόλμαγαν να την αμφισβητούν. Και τα χτυπήματα έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν πιο δυνατά, άμεσα και ξεκάθαρα. Μέσα σε αυτό το κλίμα τρομοκρατίας, με σχεδόν 800 προσαγωγές και με δεκάδες συλλήψεις, δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές κατέβηκαν στο δρόμο. Μια διαδήλωση που έγινε πεδίο δοκιμών όλων των όπλων που είχαν στη διάθεσή τους οι κατασταλτικοί μηχανισμοί. Ολόκληρες περιοχές του κέντρου της πόλης αποκλεισμένες από τις δυνάμεις καταστολής. Εισβολή των ΜΑΤ στα Προπύλαια και κατάργηση του ασύλου, συνεχείς επιθέσεις στην πορεία με δεκάδες τραυματίες κλπ. Ειδικότερα η μηχανοκίνητη ομάδα Δ, που είχε συσταθεί μέσα στο 2009, έπρεπε να δοκιμαστεί σε πραγματικές συνθήκες μάχης και να αποδείξει πως μπορούσε να ανταποκριθεί στο σκεπτικό αυτών που τη δημιούργησαν. Για πρώτη φορά λοιπόν είδαμε τους συγκεκριμένους τραμπούκους να εφορμούν με τις μηχανές μέσα στο σώμα της διαδήλωσης στοχεύοντας τα κορμιά των διαδηλωτών. Με την πανοπλία να τους προστατεύει από τις πτώσεις και την εξουσία να τους παρακινεί επιτέθηκαν από την κάτω πλευρά της πλ. Συντάγματος προκειμένου να κόψουν τη διαδήλωση στα δύο αλλά και να χτυπήσουν όσο πιο βίαια μπορούσαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους.
Τη στιγμή της επίθεσης το μπλοκ του Εργατικού Επαναστατικού Kόμματος (EEK) που πορευόταν μαζί με τους υπόλοιπους διαδηλωτές, αποτέλεσε κόκκινο πανί για τους ντοπαρισμένους δελτάδες. Ξανά και ξανά έπεσαν με τις μηχανές τους πάνω στο μπλοκ. Αποτέλεσμα ήταν ο βαρύτατος τραυματισμός της Αγγελικής Κουτσουμπού, στέλεχος του EEK. Από το χτύπημα της μοτοσυκλέτας και το ρόπαλο του συνοδηγού παρ’ ολίγο να χάσει τη ζωή της. Mεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σε κώμα, όπου διαγνώστηκε «βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση -υποσκληρίδιο αιμάτωμα, υπαραχνοειδής αιμορραγία, θλάση εγκεφάλου, ρωγμώδες κάταγμα του λιθοειδούς, συντριπτικό κάταγμα αριστερής κλείδας και σπάσιμο όλων των εμπροσθίων αριστερών πλευρών».
Η συγκεκριμένη υπόθεση έχει μια ιδιαίτερη σημασία. Εκτός από την ανάδειξη της έντονα βίαιης επίθεσης που σχεδιάστηκε από το κράτος εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε μια αγωνίστρια που δέχθηκε αυτή την επίθεση. Επίσης η συγκεκριμένη επίθεση αποτελεί συμπύκνωση του τρόπου με τον οποίο συνεργάστηκαν όλοι οι μηχανισμοί που έχει η εξουσία προκειμένου να συγκαλύπτει την πραγματικότητα. Πέρα από τους κλασικούς χειρισμούς των ΜΜΕ και των μπάτσων σε ανάλογες περιπτώσεις, άξιο αναφοράς αποτελεί τόσο η τακτική του κυβερνητικού εκπροσώπου να χαρακτηρίσει εκ των προτέρων το περιστατικό ως τροχαίο ατύχημα όσο και η πλήρης ταύτιση του εισαγγελέα με αυτήν την άποψη αρνούμενος να διατάξει αυτεπάγγελτη δίωξη και απορρίπτοντας χωρίς αιτιολόγηση τη μήνυση της Αγγελικής Κουτσουμπού, όπως και την έφεση που έκανε στη συνέχεια.
Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα, λίγους μήνες πριν συμπληρωθεί η πενταετία, να εκδικάζεται η υπόθεση της δολοφονικής επίθεσης προς την Αγγελική Κουτσουμπού από τον Θεμιστοκλή Ποιμενίδη, τη Δευτέρα 13 Οκτώβρη 2014 στο Γ’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, ως τροχαίο. Πέντε χρόνια μετά γίνεται αντιληπτό πως η εντολή για επίθεση που δόθηκε τότε στους δελτάδες μόνο τυχαία δεν ήταν καθώς με αυτό τον τρόπο έγινε ξεκάθαρο πως η συγκεκριμένη ομάδα δημιουργήθηκε για να χτυπά στο ψαχνό και να τρομοκρατεί.
Ξαναβλέποντας τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τότε, διαπιστώνουμε πως οι επιλογές του καθεστώτος κινούνται προς μία και μόνο κατεύθυνση, αυτή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Από το 2010 και μετά άλλωστε θυμόμαστε πολύ καλά την άτεγκτη εφαρμογή των μέτρων των μνημονίων αλλά και τις δολοφονικές επιθέσεις στις πολυπληθείς συγκεντρώσεις το 2011. Απέναντι λοιπόν στην καταστολή των αγωνιζόμενων και τη διαρκή επίθεση σε κάθε πτυχή της ζωής μας δεν μπορούμε παρά να ενισχύουμε την αλληλεγγύη μεταξύ μας και να οξύνουμε από την πλευρά μας τον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο που διεξάγεται καθημερινά.
ΔΙΚΗ 13 ΟΚΤΩΒΡΗ 9:00 στην ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ στο ΚΤΗΡΙΟ 9